Ik kom ook wel eens in zo’n huishouden. Op de drempel stap je al terug in de vorige eeuw. Kleuren, meubels, decoratie, alles wat je ziet ademt de tachtiger en negentiger jaren of nog eerder. De dominante flatscreen TV en de slingerende smartphone zijn de enige uitzonderingen.

Vaak zijn het mensen op leeftijd, maar het kan ook al veel vroeger toeslaan. Gestopt met zich aan te passen aan de trends, de mode, de wereld om zich heen. De sleet zit er in en het schijnt door. Overal. Het kan een keuze zijn, maar meestal zijn ze gewoon opggehouden met kritisch kijken.

Het is geen kwestie van geld of hoeft dat niet te zijn. In een huishouden niet en in een bedrijf evenmin. Je kunt veel onderhoud een jaartje uitstellen en meestal zonder problemen. Sparen is verdubbelen, of het nou gaat om je woonkamertapijt of om je ICT-infrastructuur. Om je keukenkastjes of je folderrek. Je schemerlamp of je vergaderzaal. Het is vaak geen kwestie van keuzes, maar van niet-meer-kijken. Niet meer kritisch jezelf onder de loep nemen; dat wat je uitstraalt en wat dat over je zegt, over je scherpte, je actualiteit, je waarde.

Als het dan toch wat stiller is op de zaak deze weken, dan heb ik nog wel een klusje voor je. Ga als ondernemer eens rondlopen, alsof je gast bent in je eigen bedrijf. Kijk naar je kantoor of winkel alsof je het voor het eerst ziet en maak aantekeningen. Begin op de parkeerplaats en maak de hele ronde. Beeld je in dat je je meest kritische klant bent en stel je voor wat die denkt. Schrijf alles op wat je opvalt en maak een actielijst met einddatum 1 september.

Wat je thuis doet moet je zelf weten, maar wat ik kan zien kan iedereen zien. (En vergeet niet om met dezelfde blik in de spiegel te kijken.)