In het begin moet je er even doorheen. Voelt ook wat lastig als je gastheer of gastvrouw tegen je zegt: ga zitten; en dat je dat dan nog even uitstelt. Maar het went snel genoeg. En als je gewoon wat blijft drentelen, doet de ander dat ook. Die merkt niet eens, dat je er wat mee voor hebt.
We gaan te snel aan tafel in zaken en doen onszelf daarmee tekort. Eenmaal versteend in de stoel en verscholen achter een tafel hebben we geen 40% over van ons lichaamsexpressiepotentieel (scrabble!). Wie  zit kan geen kant meer op.
Zolang we staan en lopen kunnen we met de ander mee- en tegenbewegen, wenden en draaien, sturen en volgen. Juist in die eerste paar minuten bouwen we daarmee een band op, zorgen we voor de klik zonder woorden. De ander zal heel even verbaasd zijn, maar al snel met je mee gaan drentelen. Ook omdat het zo’n lekker vertrouwd gevoel geeft. En als het dan van zitten komt, dan komt het ook van zaken.