Het is een kunst die weinigen verstaan; wachten tot het juiste moment. We zijn zo vol van ons punt, onze bijdrage, onze visie , dat we van wal steken zodra er een gaatje valt in het betoog van de ander. We hebben niet in de gaten dat deze nog niet helemaal is uitgesproken, dat hij of zij zo gedwongen wordt in te slikken, op te sparen en te parkeren. Wij doen ondertussen ons zegje vast. Niet bevorderlijk voor de heldere ontvangst van onze boodschap.
De kunst is wachten tot de ander helemaal klaar is; uitgepraat, opgelucht, leeg en ontvankelijk. Gewoon niks zeggen, tot er echt ruimte is om je verhaal te laten landen. Impact maak je in de eerste plaats met je timing. Even wachten nog. Nog even wachten nog. Even wachten nog…….