Een ding had hij wél geleerd. Je moest niet maar een beetje blijven hangen in je stand op zo’n beurs. Daar hadden mensen ook een hekel aan, aan van die opdringerige standhouders. Nee, hij deed het anders, hij ging zelf aan de wandel, beetje contacten opdoen, beetje netwerken. Daar haalde je veel meer uit dan in je stand blijven lummelen.
Het werd heel stil in de hoek die hij gehuurd had voor zijn Zwitserse Handgereedschappen. Belangstellenden keken er even vragend om zich heen en liepen dan toch maar door. De keren dat we hem nog zagen die middag was het in andere stands, meestal met één hand in de nootjes en een glas in de andere. Een uur voor beurssluiting kwam hij het licht uitdoen in de stand en liep hij zijn folderrek omver. “Ik heb het wel gezien”, mompelde hij in het voorbijgaan. “Waardeloze beurs, maar je moet toch wat?”