Van die klanten. We hebben ze allemaal. Ze halen keer op keer het bloed onder je nagels vandaan en toch kun je niet zonder ze. Er is nogal wat haat-liefde in zakendoen.
Daar ben je dan ondernemer voor geworden. Om je eigen keuzes te maken, van niemand opdrachten te krijgen, lekker onafhankelijk. “Ik werk alleen voor leuke klanten”, zei eentje laatst tegen me. “Jaja, zo’n maand heb ik ook wel eens”, hoor ik veel anderen denken.
Hoe je het ook draait, afhankelijk ben je en blijf je. Orders zijn onontbeerlijk, van klanten nog meer dan van bazen. Dat neemt niet weg dat je ook een keer nee kunt zeggen. Gewoon omdat er grenzen zijn, aan wat je goedkeurt, accepteert, pikt. En aan wat je leuk vindt.