Je veux l’amour

16 sep 2011 | gedrag, zelfmanagement

“Een bigamist in Stellingwoude, die zeven maal een ander trouwde, sprak voor ’t gerecht: ik deed het echt, opdat zij zouden van mij houden.”
Voor deze poplimmerick uit een ver verleden was ik geïnspireerd door het lied Je veux l’ amour van Raymond van het Groenewoud. De tekst van de Vlaamse bard over zijn eindeloze zoektocht naar de heilige graal van de liefde is universeel en ontroerend tegelijk. Ze confronteert me met mijn eigen behoefte aan liefde en waardering. En hoe die een rol speelt in wat ik doe.
Een beetje achting en bewondering op zijn tijd, wie van ons kan werkelijk zonder? Geef het royaal aan degenen die het verdienen, op de momenten dát ze het verdienen. En als je aan de ontvangende kant staat: omarm het, geniet ervan, wuif niets weg. Maar voorkom dat je eraan verslaafd raakt; “opdat zij zouden van mij houden”. Niks mis met aardig of leuk gevonden worden, maar goed is altijd nog beter.

Deel dit met

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer:

Tevroegpensioen

Tevroegpensioen

Ik was er wel klaar mee. Met bedrijven en organisaties, met adviseren, trainen en interimmen. Met het gedoe. Dacht ik. En...

Lees meer
Zo ene

Zo ene

Als ik me buk valt m’n bril in de wcStaat er drie plakjes, dan vind ik er maar tweeMoet er eentje kotsen, dan heb ik net...

Lees meer
Wachten op post

Wachten op post

Dat je zó kunt wonen. Dat je zó kunt leven. Charles en ik moeten beiden hetzelfde gedacht hebben, terwijl we rondliepen in de...

Lees meer