Om een misverstand te voorkomen; het één sluit het ander niet uit: Positief Leiderschap en competitie. Ik ken charismatische aanvoerders en voortrekkers, die van alles een wedstrijd weten te maken. Die geen mogelijkheid ongebruikt laten, om hun mensen het zoet van de overwinning te laten smaken. Die er tegelijkertijd in slagen, om een harmonieus team te vormen, zonder dat afgunst en twist de boventoon gaan vormen. Verbindend leiderschap én competitie; hoe verhouden die zich dan?
Positief Leiderschap is niet om de lieve vrede en de boel maar laten kabbelen. Het is mensen uitlokken tot het behalen en ervaren van de dagzege en die winst gelijkertijd relativeren, in het licht van de etappe van morgen. Het is het spel én de knikkers, maar als het er op aankomt toch vooral het spel.
Positief Leiderschap is het stichten van een cultuur van winnen, die niet ten koste gaat van de verliezers, maar ze juist inspireert en sterker maakt. Vanuit de overtuiging dat zij zo de winnaars van morgen kunnen worden.
Het nieuwe winnen
