Ze bestaan. De mensen die denken dat conflicten goed zijn. Voor hun relaties, voor hun organisatie, voor de winst, voor hun geluk. Ze laten niet na om tegenstellingen te benadrukken, wrijvingen uit te spelen, mensen met elkaar in competitie te brengen, tegen elkaar op te zetten. Vanuit het heilig geloof in de energie die het opwekt en de prestaties. Het geloof in de opbrengst van het vijandmodel.
Er zijn er ook die denken dat het anders is. Die vermoeden dat er bij conflicten veel energie weglekt, verloren gaat, kwijt raakt. Al kun je dat vaak niet hard maken. Die voelen de directe en indirecte schade – aan de zaak en aan de mensen – groter is dan de meeste mensen door hebben. Maar die niet weten hoe het anders zou moeten of kunnen. En dus aarzelen om er een punt van te maken.
En dan zijn er nog mensen die het niet voor lief nemen. De ellende, de ergernis, het geruzie, gedoe en gedonder. Die één ding zeker weten; het is afleiding in plaats van aandacht en excuus in plaats van energie. Zij gaan “tegen de stroom inzwemmen en de negatieve patronen en gewoontes doorbreken”, zoals Robert Quinn beschrijft in zijn nieuwe boek Lift, over Positief Leiderschap. Zie het artikel over Quinn in MT.
Ik weet wel waar ik sta. Maar wat is jouw opvatting over conflictdenken? Wie zijn jouw voorbeelden van Positieve Leiders?
Gevestigd zijn is een valkuil
Gisteravond at ik bij een restaurant hier om de hoek. Het was prima verzorgd; precies als in 2018, toen ik er de vorige keer...
Waarom levert een conflict hebben met iemand meteen een vijand op? Naar mijn idee geeft het nu juist een mogelijkheid om nader iets in overweging te willen nemen en hier later op terug te komen. Soms is het handig als je iets een nachtje onder je kussen legt. Mensen hebben een vrije keuze om niet in harmonie te willen leven. Dan “moet” er altijd een wens onderdoen voor de andere. Verschillende mensen bieden een kleurrijke diversiteit met meerdere mogelijkheden die niet altijd direct bekend zijn. Nederlanders mogen trots zijn op hun kennis, echter dit is niet altijd het heilige evangelie. Ik vind helemaal niets mis met Islamieten of Christenen, indien ze allebei mij met rust laten. De verhalen vind ik wel prachtig om naar te luisteren. De bereidheid nemen om naar elkaars verhaal te willen luisteren bied meer bruikbare mogelijkheden op om pluriform naast elkaar te leven zonder meteen problemen of vijanden. Met vriendelijke groet, Robbert Warmenhoven
alles is taal ; een conflict gaat iets verder dan harmonie/disharmonie of zelfs diversiteit… veerder eens met je.. dank Robbert