Eerst maar even krabben. Want het jeukte zojuist opeens vreselijk. Het zal wel met mijn overgevoeligheid te maken hebben, maar er zijn van die zinnetjes waarvan ik spontaan ga schilferen. Waar? Nou daar. Ja precies dáár.

De context doet er niet toe, het zinnetje schrijnt genoeg van zichzelf: “Ik begrijp wat je bedoelt”, zei de ene mijnheer tegen de andere. Het kan aan mijn oren liggen, maar wat ik hoorde was: “Hou nu maar op, stop nu maar met praten, ik heb ook wat te zeggen, luister nu even naar mij.” De andere mijnheer was helemaal nog niet uitgesproken. Maar hij stopte wel met praten.

“Ik begrijp wat je bedoelt” is een prikkelend zinnetje. Je kunt het niet in twijfel trekken door te zeggen “dat denk ik niet”, want dan maak je dezelfde fout. En heb je de poppen aan het dansen. “Ik begrijp wat je bedoelt” is zo’n zinnetje waar de ander verschrikkelijk jeuk van krijgt. Jeuk waar je net niet bij kan.

Als je bedoelt: “Ik heb goed naar je geluisterd en wil graag dat jij nu even naar mij luistert”, zeg dát dan.
Als je intentie is om de ander echt te begrijpen, zeg dan: “Heb ik je goed begrepen als ik denk dat je bedoelt dat ……………….