Ik vind het knap. Hoe je het allemaal weet te combineren.  Hoe je met je hoofd op drie plekken tegelijk kunt zijn. Bij de inkomende post, terwijl je een telefoontje doet. Bij de vergadering en ondertussen essemessen met je dochter. Aan het stuur naar de klant, de verkoopcijfers doornemen met je secretaresse. En ondertussen ook nog je navigatiesysteem resetten. Ik zou het kunnen proberen, maar ik weet niet of ik het zou willen. Toch bang dat ik iets mis; een noodstop, een boodschap, een hint, suggestie, waarschuwing, uitnodiging, signaal. Iets.
Je bewustzijn is begrensd, je waarneming gelimiteerd. Aandacht kun je niet verdubbelen, alleen verdelen. Verdunnen, verwateren, versnipperen, aandacht wordt het niet beter van. Hoe meer je jezelf opdeelt, des te minder aanwezig ben je. Bij wat er gebeurt, bij wat je doet en bij wie je ontmoet. Dat merk ik en dat merken wij. Dat voelen we en dat proeven we.
Ongedeeld bewustzijn is je aandacht op één plek tegelijk, bij één ding tegelijk en helemaal, honderd procent, zonder reserves. Bij je mail óf bij mij. Bij je lunch óf bij de krant. Bij het verkeer óf bij het volgende gesprek. Het is jezelf bewust zijn waar je mee bezig bent. Bewust zijn.
Het onderbewustzijn is een ander verhaal. Dat doen we een andere keer.