Barack Obama en Mark Rutte misschien niet. En zo nog een paar mensen, die zichzelf dagelijks kunnen terugluisteren op televisie. Maar jij en ik en de rest van de wereld hebben er moeite mee. Met het luisteren naar een opname van onze eigen stem. Het klinkt zo anders, dan wat je sprekend hoort ín je eigen hoofd. Ik ken weinig mensen die zichzelf horend geen gêne voelen.

De grote geruststelling is, dat wij er geen punt van maken, van die rare piep- brom- of kreukelstem van je. Wij zijn al lang gewend aan jouw beeld en geluid. We verwachten niets anders meer en zouden heel verbaasd zijn als je plotseling een andere toon zou aanslaan. Het stemmetje dat jij zelf hoort, dat kennen wij niet. Dát is pas raar. We zouden ons rotschrikken.

Als je normaal geen punt maakt van hoe je klinkt, doe het dan ook niet als er een microfoon in de buurt is. Wat je wel kunt doen is je spreken wat vaker opnemen. En terugluisteren of je verhaal er wel een beetje lekker uitkomt. Je stem is even wennen, maar het is wel  hoe we je kennen.