Ik moet er erg om lachen altijd. Om de blogs en artikelen over de kantoorjungle, de management mythes en de bullshit bingo’s. Het ontzenuwen van de vaagklets en de dikpraat van “consultantanttypes” is een gat in de markt. Een gat voor stukjesschrijvers die, als ze er goed in zijn, zelf consultants worden; consultants-in–het-ontzenuwen-van. Met een boekje natuurlijk. Zo houden we elkaar lekker bezig.

Ik ben fan van ze allemaal, van Japke, Richard en Jean-Pierre. De laatste schreef vandaag in De Volkskrant over het hype-woord momentum (blendle-link). Geliefd bij beursanalisten, spindocters en sportjournalisten en zo meer. Momentum als dikmaker van het moment, dat je even wind mee hebt. Om te weten wat het is volstaat “een natte vinger in de lucht”. Rake observatie en grinniklach dus.

De wind mee is net zoiets als het verkeer tegen. “Je hebt het of je hebt het niet”, zeggen we dan en we doen het ermee. Net als bij ¨de klik¨. Die ¨is er ook¨, of hij ¨is er niet¨. Je doet er weinig aan en misschien is dat wel heel Zen (bingo).

Ik zit er iets anders in (weer bingo). Want zoals klikken een werkwoord is, zo kun je momentum máken (en net zo goed breken trouwens). Ik leer het mensen dagelijks en voor sommigen is het gesneden koek, voor de overgrote meerderheid is het game-changing (dubbele bingo). Lees maar hier en hier. “Waarom heb ik dat niet tien jaar eerder geleerd?”. Tja, dat weet ik ook niet.

Waar rook is is vuur. En een bingowoord is niet zonder reden bingo. Diegene, die bij momentum ook weet hoe je het máákt, dié wint de rollade.