Misschien heb ik er al eerder over geschreven, maar dat staat me niet meer bij dan. Blijft dat ik blij ben met mijn vergeetachtigheid.
Op allerlei momenten is het prettig dat we zaken kunnen onthouden. Een leuke vakantieherinnering, de wet van Archimedes en onze pincode; maar goed dat we ze niet vergeten. Maar goed dat ons brein voldoende vakjes en laatjes heeft.
Toch kan het ook lastig zijn – dat geheugen – op zijn tijd. Het kan ons in de weg zitten bij ons kijken en luisteren. Met name in het omgaan met de mensen in onze naaste omgeving. We hebben samen zoveel meegemaakt en zoveel daarvan opgeslagen. Dan wordt het lastig om een frisse blik en een open oor te houden. We kijken naar een foto en we luisteren naar een bandopname; in plaats van dat we aanwezig zijn, bij de live performance van de ander. En zo missen we veel.
Actief vergeten is iets dat je moet oefenen, maar dan gaat er ook een wereld voor je open. Onthouden dus.