Soms zat je in een team zonder dat je het zelf wist. Op een dag sta je met een glas in je hand te luisteren naar iemands dankwoord en dan valt opeens jouw naam. Plus die van nog een paar mensen. De spreker – net in het zonnetje gezet voor een prestatie of het bereiken van een mijlpaal – deelt de lofprijzingen met jou “en de rest van het team.” Natuurlijk heb je bijgedragen, maar om nou te zeggen dat het voelde als een teamprestatie, dat gaat wel wat ver. Het was leuk geweest als je dat eerder had geweten.
Er is meer teamwork dan we beseffen. Eigenlijk is er alleen maar teamwork. De grootste soloprestaties blijken – bij nadere beschouwing – staaltjes van teamwork optima forma. De eenzame zeezeiler, de wetenschapspionier in zijn lab, de stersolist in het symfonieorkest, ze zijn allemaal omringd door een toegewijde groep specialisten-ondersteuners. Als dat geen teamwork is, wat is er nog meer dan? Wacht niet tot de bloemen, voor je het tegen elkaar uitspreekt.
Ik kan eigenlijk geen baan of werk bedenken, waarbij je niet automatisch lid bent van een team. Ik kan me voorstellen dat het soms niet zo voelt, dat je deel uitmaakt van iets dat groter is dan jezelf, maar dan ís het nog wel zo. Alleen functioneert het kennelijk niet zoals het zou moeten. Vervang om te beginnen de verzuchting “we zijn geen team” eens door “we werken niet als een team.” Een beter vertrekpunt.
Ondernemers-alleen; ja die kunnen écht alleen zijn. En écht in je eentje kun je niet zoveel. Dat moet je een keer ervaren hebben om te weten dat je dat niet wilt; helemaal alleen. Ook als je geen personeel hebt is het goed om eens een teamopstelling te maken. Pak een stuk papier, zet jezelf in het midden en daaromheen de namen van je team. En laat ze het weten die mensen, dat ze in je team zitten.