Laten we eerlijk zijn; we dóen ook vaak maar wat. We geven een handje, ploffen neer, roeren in onze koffie en dan begint iemand te praten. Er komen woorden uit en nog meer woorden en de ander interrumpeert ergens en dan gaat het opeens over iets heel anders. Het eerste half uur is om voor we het in de gaten hebben en geen van ons weet zeker dat we de goede kant opgaan. Maar we zijn pas halverwege, dus het zal best nog wel in orde komen. Goed gesprek, zeggen we aan het eind, zonder dat we precies weten waarom. En in de auto vragen we ons af wat we nou echt hebben afgesproken.
Zelfs in hele belangrijke gesprekken dóen we vaak maar wat. We slaan het belangrijkste over: aanleiding, doel, uitkomst en agenda. En als je niet afspreekt waar je samen heen gaat, zul je nooit weten of je er gekomen bent. A goal without a plan is just a wish. Een gesprek zonder doel en agenda is niet meer dan een praatje pot.