Gisteren vroeg ik op twitter om een social media trainer. Dat was een lunchgrapje, omgezet in een met een knipoog bedoelde tweet: “Kent iemand hier op twitter toevallig een social media trainer?” De bijpassende smiley liet ik weg. Nou dat heb ik geweten.
Tot ver in de avond kreeg ik serieuze antwoorden op mijn niet zo serieus bedoelde vraag. Mijn eerste conclusie: aan social media trainers is geen gebrek. Maar dat wist ik eigenlijk al. 😉 Wat vervolgens opviel: De overgrote meerderheid van de antwoorden waren recommendations. Twitteraars die ánderen aanbevolen. Social werkte dus in twee opzichten: ik kreeg heel veel antwoorden en veel meer aanbevelingen dan rechtstreekse sollicitaties.
Dat laatste roept een vraag op. Ik kreeg een paar spontane aanbiedingen van trainers, zowel via reply als via dm. Er waren er zelfs twee die de moeite namen om mijn telefoonnummer op te zoeken en me te bellen. (Wie zaait….) Maar al die andere social media trainers dan?
Er zijn een aantal mogelijkheden. Ze hebben het te druk. Ze hebben geen search open staan op key words. Ze vinden dat je niet zelf op zo’n vraag hoort te reageren. Of ze vinden dat lastig. Laatste mogelijkheid: als echte #socmeddiehards begrepen ze de knipoog wél. Wat denken jullie?
Morgen vraag ik om een coach.