Als Twitter ooit ten onder gaat is het jullie schuld. Met je wij-van-wc-eend-accounts, je logo´s en je reclameboodschappen. Met je geleur met workshops en aanbiedingen, met je parketvloeren en je schoonmaakservices, je vacatures en je huizen. Twitter lijdt niet aan verveelde gebruikers, maar aan geïirriteerde gebruikers. Hoepel op met je bedrijven.

Twitter lijdt aan zijn eigen succes. Vijf jaar geleden was het er zo gezellig, dat iedereen erbij wilde horen en elk bedrijf een social media strategie nodig had. Meer dan een twitteraccount en een facebookprofiel kwam er van die strategie meestal niet. Maar het was een mooi alternatief voor de folder en de advertentie, want gratis. En bij gebrek aan respons gingen die bedrijfsaccounts vaker en luider tweeten. En onder al dat geschreeuw werden de échte mensen op twitter stiller.

Twitter is nooit bedoeld geweest voor bedrijven, maar uitsluitend voor mensen. Niet voor zelfpromotie, maar voor menselijke conversatie. Dat die mensen wérken bij bedrijven, dat is iets anders. Als bedrijven en organisaties slim zijn, laten ze hun ménsen twitteren als ménsen. Stimuleren ze hen om op twitter aanwezig te zijn als mensen en te beginnen met luisteren. Om vervolgens in gesprek te raken van mens tot mens. Om antwoorden te geven en om informatie te delen. Enfin, u pakt mijn punt?

Ik weet niet of Twitter het zal overleven; de vervuiling met bots en bedrijfsaccounts en de vervuiling van de content. Ik weet wél, dat er ruimte is en zal blijven voor een écht social network, voor uitwisseling van kennis en ideeën. Én voor virtueel geklets op zijn tijd. En dat allemaal náást alle andere vormen van menselijke interactie. Strengere curatie door beheerders is niet de oplossing, is principieel ongewenst zelfs. De enige curatie die gaat werken, is de zelfcuratie van degenen die er voor kiezen op twitter te blijven, ondanks alles.