Uw succesverhalen kunnen me gestolen worden. Boeken- en bladenschappen vol met wat u gepresteerd heeft, tot stand gebracht, uit de grond gestampt en opgebouwd. Het is heel knap en van harte geluk gewenst ermee, maar ik hoor u liever over uw mislukkingen.
Het is mooi praten bij voorspoed en geluk. En dat laatste is precies wat er ontbreekt in veel van die verhalen. Het zat mee, de goden waren u goed gezind, u had de wind in de rug en de brug stond open. De eerlijkheid gebiedt u te zeggen, dat u gewoon mazzel had. Maar ja, de eerlijkheid.
Nee, vertel me liever over uw mislukkingen, over wat er dramatisch fout gelopen is; over de afschrijvingen in uw leven. Vertel over de fouten die u gemaakt heeft, de verkeerde inschattingen en de blunders. Ontzie uzelf niet, maar vermeld dan ook hoe het u heeft tegen gezeten, hoe u pech gehad heeft en dat het lot u slecht gezind was. Het maakt uw verhaal sterker.
Geluk en misfortuin zijn afslagen van dezelfde rotonde.
Gevestigd zijn is een valkuil
Gisteravond at ik bij een restaurant hier om de hoek. Het was prima verzorgd; precies als in 2018, toen ik er de vorige keer...
Ha Wim,
Alweer een mooi stukje. Dankjewel. Goed om in te zien dat levenskunst erover gaat hoe je omgaat met verassende wendingen en onverwachte gebeurtenissen. Vooral als de pijn het genot overtreft. Daar wordt dan niet alleen het verhaal sterker van maar vooral degene die de tegenslag verwerkt. Was mich nicht umbringt, macht mich stärker. (Nietzsche)
Groeten van John
Inderdaad een mooi stukje (en reactie). En dan kunnen we een even mooi oud gezegde weer uit de kast halen: als de vos de passie preekt, boer pas op uw ganzen.
Ok, een mislukking wil je horen? Mag ik dan wel zeggen het voor de rest erg goed gaat met m’n bedrijf 😉
En wat ik nog wil aantekenen is dat ik de mislukking geheel aan mezelf te danken heb.
Ik had enorm succes met een boek over thuiswerken in Nederland, dat ik voor 99% via internet verkocht. Dat kan ik ook in Amerika, dacht ik, en ik liet voor tienduizend gulden het boek vertalen (later leerde ik pas dat er voor boekvertalingen andere tarieven zijn).
Daarnaast zocht ik thuiswerkmoeders in Engeland, US, Canada, Australië en NZ om te interviewen voor het boek.
So far so good, en ik was trots op het eindresultaat (overigens wel nadat ik 7 maanden langer aan had gewerkt dan verwacht).
Ik bouwde de website, en, helemaal vol als ik was van mijn eigen product, begon met de pr (links uitwisselen, persberichten sturen, enzovoort) en startte een google campagne.
Niks.
Een week later: niks.
Nog een week later: niet één boek verkocht.
En toen deed ik iets doms: ik gaf het op. Hoewel ik er zelf altijd liever over denk dat ik het druk kreeg met mijn bedrijf in Nederland, dat steeds beter begon te lopen en steeds meer aandacht vergde, waardoor ik geen tijd had om dat Engelse boek echt goed in de markt te zetten en te ondersteunen. Maar bottomline is dat ik liever niet aan mijn teleurstellende mislukking herinnerd wilde worden (want stiekem deed het natuurlijk pijn) en nooit meer de energie in het project heb gestoken die het eigenlijk verdiende om succesvol te kunnen worden.
We zijn nu een flink aantal jaar verder en ik heb er vrede mee. Ik denk ook zeker niet dat ik de enige ben die wel eens opgeeft. Mijn internationale ambities zijn gebleven, en inmiddels heb ik ook een bedrijf in Duitsland. Maar het arrogante gevoel van ‘ik zal Duitsland even veroveren’, zoals ik dat bij dat Engelse boek had, heeft plaatsgemaakt voor de nederigheid van kei- en keihard werken om op die markt een positie op te bouwen. En een beetje geluk natuurlijk.
..en dan maakte ik me nog wel zorgen om de praktische uitwerking van al die observaties van AdB.. Goed verhaal, brengt ons verder!