Niks mis met eerlijkheid. Zou je toch denken? Zonder voorbehoud zeggen wat je ziet, wat je opvalt en wat je er van vindt. Waren er maar meer mensen die….. Affijn, er wordt wat afverzucht. Eerlijkheid heeft ook iets absoluuts, een beetje bestaat niet. Je bent het of je bent het niet. Toch? Of is er wél een nuance?
Eerlijk kan ook pijnlijk zijn. Iemand die het niet makkelijk heeft op zijn eigen aandeel en verantwoordelijkheid wijzen kan overkomen als hardvochtig en ongevoelig. Het effect is dan tegengesteld aan uw bedoeling. Geen boodschap die gedijt zonder ontvankelijkheid.
Eerlijkheid werkt stukken beter als ze samengaat met voldoende empathie. Niet de gut-wat-zielig-voor-je empathie of de ik-had-laatst-net-zoiets empathie, maar de werkelijke nieuwsgierigheid naar wat er gebeurd is en wat dat voor de ander betekent. Pas als dat met aandacht en geduld aan de orde geweest is, is er ruimte voor iets anders. Uw eerlijkheid kan soms wel wat verzachtende omstandigheden gebruiken.
Gevestigd zijn is een valkuil
Gisteravond at ik bij een restaurant hier om de hoek. Het was prima verzorgd; precies als in 2018, toen ik er de vorige keer...
Allereerst zou ik aandacht willen besteden aan wat eerlijkheid dan wel voor mijzelf is. Is het statisch, of dynamisch? Een feit, of een gedrag? Wanneer ben ik eerlijk naar mijzelf…? Als mij dat duidelijk is, kan ik eerlijkheid betrachten jegens dat wat er in mijn buitenwereld gebeurt, is, of opkomt. Als ik weet wat eerlijkheid voor mij betekent, dan betwijfel ik of ik wel toekom aan het delen van wat ik ergens van vind. Ik kan wel delen, vermoed ik, wat ik zie of wat mij opvalt, als ik er maar bij weet wat mij drijft om dat te delen. En bij voorkeur deel ik dan ook wat het bij mij doet, dat wat ik zie, of dat wat mij opvalt.
Ik leid mijzelf door de, zoals ik hem noem, “Law of Space”: “Between stimulus and response there is a space. In that space lies our freedom and power to choose our response. In those choices lie our growth and happiness.” Victor Frankl