“Sorry, maar ik had geen andere keuze, mijn handen waren gebonden, ik stond voor het blok.” Het zal vandaag weer vaak klinken op werkvloeren, in huiskamers en voor microfoons. Machteloosheid die wordt voorgewend om moeilijke beslissingen uit te leggen. Onterecht, want je hebt altijd een andere keuze. Die is pijnlijker misschien, of te risicovol en dus heb je anders gekozen. Maar “je kon niet anders dan dit?” Onzin. En geen excuses.
Onmacht is de makkelijke weg voor wie iets lastigs uit te leggen heeft. Ze ontslaat je van verantwoordelijkheid en maakt van de ander een slachtoffer. Die zal zich teleurgesteld afwenden en op zoek gaan naar nieuwe bondgenoten. Onmacht is geen excuus, je zet jezelf er slechts buitenspel mee.
Als je een moeilijke beslissing moet uitleggen, blijf dan praten over de opties die je had. Over je afwegingen, de voor en tegens, de belangen en de principes, die je gehanteerd hebt. Geef argumenten, weeg ze en verklaar je beslissing als een keuze. Men hoeft het niet met je eens te zijn, maar je blijft zo wel aan zet. En excuses zijn in alle gevallen ongeplaatst.
Gevestigd zijn is een valkuil
Gisteravond at ik bij een restaurant hier om de hoek. Het was prima verzorgd; precies als in 2018, toen ik er de vorige keer...
Zeer herkenbaar. Ik hoor momenteel niets anders op de werkvloer: “Het is zo als het is, we moeten wel, we kunnen niet anders.”
Grootste struikelblok is momenteel de principes. Iedereen lijkt ze wel aan de wilgen te hangen.
Een dialoog voeren, argumenten geven, mee laten denken, en betrokken maken.
Het zou verfrissend zijn…;)
Totally agree!
Get rid of the guilt, shame and blame:
Take responsibility!
* zit in Engelse conference – goed schakelen lukt nu even niet *
groet, Carolien
Openheid in uitleg is gemakkelijker als de mensen niet klaar zitten om je “aan te vallen”. Een woord als verantwoordelijkheid is vaak heel agressief.
don’t apologize 🙂 het is zoals het is en voor zover het jouw aandeel is, is het je keuze
Mooi man, dit soort blogjes.
Sta voor je keuzes, haal jezelf niet omlaag.
Geldt niet alleen op de werkvloer, maar zeker ook voor zzp’ers en ondernemers.
groet,
E-rik
Waar. Maar lang niet altijd makkelijk. Vind ik zelf ook. Hoewel het je eigen keuze is lijkt het pijnlijke of lastige iets minder te worden als je er niet de volledige verantwoordelijkheid voor hoeft te dragen. En die verantwoordelijkheid (deels) bij de zwaarwegendheid van de (consequenties van) andere keuzes legt.
PS. Wim, lekker kort trouwens je blogjes. En toch met een punt. Doe je goed.
Stefan
dank allemaal voor jullie reacties