Nog even huldigen vanmiddag en dan hebben we het weer gehad. De Spelen gaan over 4 jaar verder en ik maak mijn balans op van Londen 2012. “We” hebben 20 medailles? Dat gaat mij te ver. “Ik” heb vooral mooie herinneringen, gekoppeld aan de (te vele) uren doorgebracht voor de televisie. Maar houdt het daarmee op, of kan ik er ook iets mee? Ben ik wijzer geworden van Londen? Ik denk het wel.
Het was Cor Van der Geest die mij op scherp zette halverwege het toernooi. Hij liet mij nog beter kijken en luisteren naar de sporters. Door Van der Geest hoorde ik hun verhalen beter. Verhalen over doelen stellen, toewijding, discipline en onthouding. En over heel heel heel veel trainingsarbeid. De glamour van een medaille is het resultaat van een levenshouding. Een levenshouding om een voorbeeld aan te nemen.
Mijn Olympische oogst is dat voorbeeld. Scherper doelen zetten en een routine van discipline. Impulsgedrag verminderen en beloning uitstellen. “Feesten kan altijd nog.” Afspraken met mezelf en me daar vervolgens ook aan houden. Wat voor afspraken? Morgen meer.
Wat is jouw oogst?