Zaterdag 22 oktober 2022.

Bedacht me opeens dat ik dit dagboek misschien wel onbewust begonnen ben om mijn haperende korte termijngeheugen een beetje te helpen. Eerlijker gezegd: voor wie anders? 

Een ander motief is misschien wel de behoefte om weer wat meer te schrijven. Na het stoppen met werken is dat ook abrupt opgehouden. Moet ik weer gaan bloggen?

Nog zo’n parallel: ik schrijf dit terwijl de harde schijf van de computer worstelt met het verwijderen van allerlei oud zakelijke geschrijf. Dat het deleten soms zoveel tijd moet kosten, is dat om erin te wrijven hoe eindeloos veel meer tijd er is opgegaan aan het schrijven? Terwijl ik luister naar Rossini’s Petite Messe Solennelle: Kyrie Eleison