Er zijn toprestaurants en restaurants die spelen dat ze top zijn. Voor de eersten is de markt klein en dat vinden ze niet erg. Ze kiezen in alles voor het beste en zijn daarom prijzig. Dat selecteert vanzelf. De tweede categorie wil graag top zijn in hun klasse, maar maakt niet de bijbehorende keuzes. Ze doen water bij de wijn. Hierin en daarbij en overal. Ze doen alsof. Ze spelen dat ze het zijn; top. En ze denken dat jij dat niet merkt.
Dan blijft er nog een kleine categorie restaurants over. Dat zijn de zaken die hun best doen om écht top te worden in hun soort. Oprecht en met lef. Ze zijn het nog niet en draaien daar niet omheen, maar ze vragen om het voordeel van de twijfel. Jouw twijfel.
Bij welk van de drie ga jij eten, als je op zeker wilt spelen? En waar als je prettig verrast wilt worden? En waar als je hoopt dat het niet al te erg tegenvalt?
Het loon van doen alsof
