Er zijn toprestaurants en restaurants die spelen dat ze top zijn. Voor de eersten is de markt klein en dat vinden ze niet erg. Ze kiezen in alles voor het beste en zijn daarom prijzig. Dat selecteert vanzelf. De tweede categorie wil graag top zijn in hun klasse, maar maakt niet de bijbehorende keuzes. Ze doen water bij de wijn. Hierin en daarbij en overal. Ze doen alsof. Ze spelen dat ze het zijn; top. En ze denken dat jij dat niet merkt.
Dan blijft er nog een kleine categorie restaurants over. Dat zijn de zaken die hun best doen om écht top te worden in hun soort. Oprecht en met lef. Ze zijn het nog niet en draaien daar niet omheen, maar ze vragen om het voordeel van de twijfel. Jouw twijfel.
Bij welk van de drie ga jij eten, als je op zeker wilt spelen? En waar als je prettig verrast wilt worden? En waar als je hoopt dat het niet al te erg tegenvalt?
WK Zwerkbal geopend door oudste deelnemer
In Londen is de aftrap gegeven voor het tweejaarlijkse WK zwerkbal. De openingshandeling werd verricht door de oudste deelnemer...
Als ik op zeker wil spelen wil ik graag naar de eerste categorie restaurants. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Als ik verrast wil worden dan stap ik een zaak binnen waar ik gastvrij ontvangen wordt. Waar ik direct wat te drinken krijg aangeboden en waar ongevraagd de hond (als deze mee is) een bak water krijgt. Waar de keuze niet eindeloos is maar wat er is met aandacht wordt geserveerd. Kortom, ik heb niets met de ‘doe alsof restaurants’zoals ik ook weinig heb met mensen die ‘doen alsof’tot een hogere vorm van leven hebben aangenomen.
Ik kijk niet naar top 1, 2 zeker niet. Ben ergens en zoek even op de smartphone iets op. Kijk of er mensen zitten, liefst (bijna) en schuif aan. De ene keer wat duurder, de andere keer goedkoper.
Wat mij telkens opvalt dat uit eten in Nederland veel te duur is i.v.m. buitenland. Daarnaast ondeskundig personeel in de bediening en de keuken.
Nog liever koop ik topproducten en bereid het thuis met liefde tot een maaltijd waarbij voor dezelfde prijs het dubbele aantal mensen van kunnen genieten. Is dit eerlijk of Hollandse zuinigheid?
met restaurants experimenteer ik graag… alhoewel het gezucht van het personeel bij het laatste michelin restaurant waar we wat lang tafelden, niet echt het gevoel gaf van gastvrijheid. Nee doe dan maar de surinamer op de hoek waar ik me door heb laten verrassen… heerlijk eten en die kijken niet op de klok… maar ik kijk toch ook wel op Iens.nl om een indruk te krijgen.
Maar durven we dat ook zakelijk? Durven we ook minder bekenden (in mijn geval) trainers en coaches in te huren? Of durven we daar ook in te experimenteren en wellicht blij verrast te worden?
Ik laat me zo nu en dan blij verrassen! En een teleurstelling hoort daar ook wel eens bij. Maar ach, that’s life. Nooit geschoten is tenslotte altijd mis.
Categorie 3 zonder twijfel. Meestal kies ik dan de Chef Special want daarin vind je de hand van de meester in optima forma. Ik reis veel door heel Europa en eet veel buiten de deur. Nederland is inderdaad overmatig duur! Maar aan de andere kant is het aanbod erg divers.
Mooie doorvertaling naar eigen praktijk Sandra. Overigens, ambitie voor de top betekent soms ook (al vast) een beetje doen alsof. Of…? Allen; dank voor jullie reacties.