De ene helft van Nederland wacht op de andere. Het is de dagelijkse realiteit bij aanvang van vergaderingen, besprekingen, samenkomsten overlegmomenten. Vorige week nog, honderdtwintig man in een zaaltje, twintig minuten voorbij de aanvangstijd en een voorzitter die naar voren komt en zegt: “We wachten nog op een paar mensen”. “Nee”, riepen wij in koor en we hadden gelijk. Zo begonnen we, veertig productieve uren te laat.
Er zijn er die altijd te laat komen. Of het nou bij Zoetermeer is, op de trap of aan de telefoon, ze lopen altijd vertraging op. Ze willen niet op tijd zijn en over hun redenen hebben we het een volgende keer. Wij zijn er al wel, hier en nu en we willen beginnen. Wie wacht geeft de laatkomers gelijk. Voorzitters van Nederland, het ligt aan jullie!