Van tekstschrijven word je niet rijk in Nederland. En dat is te lezen. De gemiddelde zakelijke brief, mailing en offerte lijdt aan slaapverwekkende saaiheid. Het enige creatieve aan veel zakelijke post is de naam waarmee we haar eindbestemming aanduiden: het ronde archief.
Tussen de regels door lees je de angst om verkeerd begrepen te worden. De tekstschrijver weet dat hij er niet bij is als u zijn epistel leest. Dat maakt hem angstig, want u zou het maar eens verkeerd kunnen opvatten. Dus kiest hij de vertrouwde formuleringen. Over zijn schouder leest de bedrijfsjurist mee en die laat zich ook niet betrappen op inlevingsvermogen. Het resultaat is dubbelzijdig geprinte gevoelsarmoede, 120 grams.
Communiceren is iets aanrichten bij de ander. Zorgen dat er wat gebeurt, dat er iets gevoeld wordt, binnen komt, hangen blijft, hoe klein het ook is. En als je de reactie van die ander niet zien kunt, moet je nog beter nadenken over hoe je een snaar gaat raken. Tekstschrijven is 90% nadenken over wat je wilt bereiken. Pas daarna ga je schrijven, waarbij je de lezer vriendelijk toelacht.
RT @WimAalbers: Dubbelzijdig geprinte gevoelsarmoede http://t.co/uYFrbSpiza
RT @WimAalbers: Wat richt jij allemaal aan met je teksten? http://t.co/Ib0AGoUPXq
Ik heb dezelfde ervaring met managementboeken en boeken over veranderkunde. Er wordt niets nieuws meer geschreven. Mensen in die branche, zowel schrijvers als uitgevers kunnen beter een ander kunstje gaan leren. Ik geef er geen geld meer aan uit.
RT @WimAalbers: Wat richt jij allemaal aan met je teksten? http://t.co/Ib0AGoUPXq
RT @WimAalbers: Dubbelzijdig geprinte gevoelsarmoede http://t.co/uYFrbSpiza
Ach ja, Albert. Managementboeken. Ik kom vaak ook niet verder dan de inhoudsopgave.