“Ze weten wel wie ze hebben moeten. Jou en mij natuurlijk en nog een of twee van de bekende gezichten. Het zijn altijd dezelfden die een tandje bij zetten, een metertje meer maken, er een schepje bovenop doen. De anderen vragen ze niet eens meer. Je wordt er soms doodmoe van.”
“We weten wel wie we hebben moeten. Hem en haar en zo lopen er nog wel een paar. Wat er ook aan werk blijft liggen of bijkomt, ze zijn nooit te beroerd om het aan te pakken, mee te nemen, weg te werken. Wij zorgen wel dat wij niet de pineut zijn. Waarom zou je jezelf druk maken?”
Het is wel duidelijk wie hier promotie gaan maken. De managers van morgen zijn de metertjemeermakers van vandaag. Nooit te beroerd om…. en daar gáán we weer. En zo gaat het meestal. Hoe hoger op de ladder, des te vroeger in de file. En wie doet er ’s avonds het licht uit denk je?
We promoveren de verkeerden. Als een manager één karaktertrek nodig heeft dan is het wel luiheid. Als één competentie wordt ondergewaardeerd dan is het afschuiven. Wie niet kan afschuiven doet zichzelf te kort, zijn medewerkers én zijn organisatie. Een beetje CEO doet zelf helemaal niets.
De vergeten competentie
