Je voelt het direct als het gebeurt. Iets wat anders gewoon een goed gesprek zou zijn geweest, wordt opeens het begin van iets nieuws. Van een andere richting, een nieuwe mogelijkheid of de versnelling van iets dat maar niet wilde vorderen. Het is een kwaliteit van mensen om dat warme gevoel te veroorzaken. Wat ze toevoegen noemen we vaak urgentie, maar waarschijnlijk is het iets anders.
Urgentie kennen we allemaal. Het is noodzaak met een hoofdletter, het onvermijdelijke, de must. Het gevoel van urgentie is wat je voelt als je over je schouder kijkt. Naar dat wat je op de hielen zit. Het is vooruit vluchten en je hartslag gaat ervan omhoog. Gevoel van urgentie kan voor beweging zorgen, maar ook voor verlamming. Voor verkilling. Het kost energie.
Dat wat je het wárme gevoel geeft is net iets anders dan urgentie. Het kost geen energie, maar levert die juist. Energie voor wat kan en wat mogelijk is, voor de dingen die we willen in plaats van moeten. Het is belang en betekenis, dat veel sterker is dan urgentie. Belang richt de blik vooruit, naar voorsprong in plaats van ontsnapping. Een subtiel en tegelijk groot verschil. Het gevoel van belang is een wondermiddel. Mensen die dat toevoegen zijn tovenaars.
WK Zwerkbal geopend door oudste deelnemer
In Londen is de aftrap gegeven voor het tweejaarlijkse WK zwerkbal. De openingshandeling werd verricht door de oudste deelnemer...
Mooi geduid Wim!
Doet me denken aan het verschil tussen ’tension’ (een spanning die je trekt -belang- en ook -verlangen-) en ‘pressure’ (een spanning die je stuwt -urgentie- en ook -moeten-)
En nu ga ik es kijken waar ik mijn toverstafje heb gelaten 🙂
Dank voor je blog Wim!
H groet, Lianne
Dankjewel voor de mooie aanvulling Lianne, het is ookeen beetje stok of worst….
Mooie blogpost. Spreekt me enorm aan! Het is een een heel wezenlijk en belangrijk verschil, waar ik me niet altijd bewust van was.
Ik probeer sinds een tijdje zelf elke week weer in m’n werk niet alleen bezig te zijn met de urgentie van klussen die al gepland staan, maar ook met het verlangen om te scheppen en vooruit te kijken.
Dat lukt me door bewust elke week een paar doelen te formuleren (heel concreet, in m’n to-do lijstje) waar ik pro-actief aan wil werken. Dat is voor mij een toverstafje, waarmee ik m’n eigen tovenaar kan zijn.
Vaak nog een stevige denkexcercitie; verschil maken tussen wat moet en wat je wilt. Succes.