Als het gaat om volgen en terugvolgen op twitter ben ik behoorlijk kieskeurig. Ik heb een brede interesse, met name in mensen en hun bezigheden. Maar met bedrijfsaccounts ben ik terughoudend en anoniemen boeien me al helemaal niet. Als je daarentegen een leuke kop hebt plus een duidelijke of spannende bio; goeie kans dat ik je wel wil volgen. Post je vervolgens niks, dan houdt het gauw weer op. (Met Linkedin ben ik een échte kniesoor. Daarvoor moeten we elkaar meer dan alleen online kennen.)
Maar misschien ben ik wel teveel pietje-twitterprecies. Ik zie veel mensen die iedereen volgen en terugvolgen (en op die manier aan zich hopen te binden). Hun aanzienlijke volgerlijst bestaat daardoor soms voor 70% of meer uit anderstaligen en vage commerciële accounts. Ik snap dat social media deels gaat over aantallen, maar de kwaliteit lijkt me ver te zoeken als het grootste deel van je volgers je niet leest of kan lezen. Jammer ook van je schrijfinspanningen.
Er wordt veel geschreven over het belang van kwaliteit vs. kwantiteit in social media. Maar verder dan die vaststelling komt het zelden. Bij de bepaling van “invloed” lijken de aantallen volgers en interacties de overhand te hebben. Een discussie over kwaliteit op twitter (criteria, toetsen, meten, etc) is het daar niet langzamerhand tijd voor? Of ben ik nu pietleutig? Wat vind jij?
Ja, Ik ben een social media zuurpruimpje. Daar ben ik blij om.
Ik hou van kwaliteit, scherpte en goede humor. Ongewenste volgers weiger ik aan de deur.
Dus ja, een discussie over de kwaliteit op Twitter die verder reikt dan ‘benoemen’.
Ik ben voor.
Taaie opgave. Een bewustwoordingsproces wat hopelijk leidt tot een cultuuromslag kan een leven lang duren.
Misschien ook niet.
Mensen in beweging zetten zelf kritisch na te denken over de kwantiteit en kwaliteit van sociale media. En dit vertalen naar de eigen activiteiten: het is het proberen waard.
*******************
Twitter is een nieuw pad voor me en stuur nog zelden een tweet rond. Gewoon, onzekerheid.
De mensen die ik volg heb ik ‘hoog’ zitten. En ach, beter een tweet laten voor wat hij is, dus niet tweeten om het tweeten, dan ééntje de lucht in die de plank misslaat.
Groetjes
Moniek
Twitter is bij uitstek een leer- en experimenteermedium. Een beetje buiten je comfortzone gaan en kijken wat er gebeurt? Met behoud van kwaliteit. 🙂
Dank voor je reactie Moniek