Zelf vond hij het niks bijzonders. Het was zijn dagelijks werk en iedereen kon het. Toch? Het was niet eens perfect en nog niet helemaal af ook. Hij snapte niet waarom ik hem erover interviewde.
Een uur later hadden we een artikel voor zijn vaktijdschrift. Over een uniek project, ooit een welhaast onmogelijke opgave, nu genomineerd voor een prijs, staaltje van vakmanschap en met een uiterst tevreden opdrachtgever.
Zoals zo vaak: als je er bovenop zit, zie je het vaak niet. Voor veel professionals is hun werk de gewoonste zaak van de wereld, terwijl de rest van die wereld er juist met bewondering naar kijkt. Een gemiste kans voor veel ondernemingen, want niets verkoopt zo goed als voorbeelden van geslaagd werk. Zorg dat u veel mensen in dienst heeft die voortdurend mooie dingen maken. Plus eentje die daarmee dagelijks aan de bel hangt.
Aan de bel hangen
