Ik maak liever niet teveel woorden vuil. Jullie begrijpen me zo ook wel. Tenminste, dat denk ik in tien van de tien gevallen. Maar dat valt dus hard tegen, in zeker vijf van de tien. “Geen idee waar je het over hebt”, hoorde ik gisteren opeens. Ik was al bezig aan het formuleren van mijn derde gedachte, toen gedwongen werd in de remmen te knijpen. Was ik toch veel te hard van stapel gelopen. Men wás niet op de hoogte en wist eigenlijk nog van niks. Daar zat ik dan met mijn goede bedoelingen. Terug naar start en niet langs de bank.
Het is eigenlijk een beginnersfout; de overtreding van een communicatieprincipe. Je neemt jezelf en wat je weet als referentie voor je publiek. Nooit doen. Denk zoals een journalist hoort te denken: “Ze weten nog van niks.” Er zijn nog altijd mensen, die niét op de hoogte zijn van 9/11 of van de naam van de prinses der Nederlanden. Dat kun jij wel dom vinden, maar zij wéten het niet. Dát is dus je vertrekpunt, elke keer weer dat je erover schrijft of spreekt.
Begin altijd weer aan het begin. Bij de basis en met de feiten. Doe maar of jij dom bent.
Doe maar of je dom bent
