Je leest wel eens wat. Zoals over inbound-marketing. De Nederlandse definitie is: de klant naar jou laten komen (in plaats van jij naar hem). Zusje van “permission-based“, wat staat voor het afzien van ongevraagde reclame. Het is de nieuwe wijn in de commercie en natuurlijk gestoeld op trends en onderzoek. Hoe? 1) Veel publiceren en spreken en 2) goed vindbaar zijn op het web en 3) daar flink rumoer maken. Klanten komen dan vanzelf naar je toe en klaar is Kees.
Met die Kees komt het wel goed. Daar geen misverstand over. Maar er zit wel een addertje onder het gras. Inbound-marketing is een pracht van een alibi om veel aan je bureau en met je laptop te werken. Het schrijven van blogs, het maken van mooie websites en prezi’s, het aanleggen van spannende linkedinprofielen kost veel tijd. Om nog maar niet te spreken over al het lezen en reageren en over tijdslurpers als zoekwoordoptimalisatie (!) en webvertising. Voor je het weet zit je de halve dag binnen. Ver weg van de klant. En misschien ook wel veilig.
Klanten die vanzelf komen, daar droomt iedereen van. Maar hou jezelf niet voor de gek; je zult er eerst voor op pad moeten en de deur uit. Inbound- marketing is is namelijk meer gevolg dan oorzaak. Alles begint met de boer-op-marketing en de-hort-op-marketing.