Ik loop te weinig op mijn tenen. Zegt mijn ergotherapeut. Ik gebruik al jaren teveel mijn hakken en daarvan ga je op den duur last krijgen. Met je rug. Dat heb ik dan weer.
De meeste mensen lopen juist teveel op hun tenen. Daarvan krijg je geen last met je rug, maar je kunt er wel heel moe van worden. Ze lopen op hun tenen omdat ze heel voorzichtig zijn en niemand voor het hoofd willen stoten of tegen de schenen schoppen. Alsmaar op je tenen lopen is op den duur dodelijk vermoeiend. Dan kun je het nog beter aan je rug hebben.
Op je tenen lopen is net zo afmattend, als voortdurend over je schouder kijken. Als je bij alles wat je zegt jezelf afvraagt wat anderen ervan zouden kunnen denken, dan ga je niet alleen passen op je woorden, maar ook piekeren over wie er allemaal mee zouden kunnen luisteren, direct en indirect. Dan kun je eigenlijk helemaal niks meer zeggen, over wat je écht denkt en écht voelt. Nou, dan stapelt de vermoeienis zich wel op.
Wat mijn ergo ook zegt; ik hou van de voeten plat en de blik recht. Van contact met de grond en met mijn eigen stip op de horizon. Ik zeg wat ik vind en ik vertel waar ik heen wil. Kan zijn dat ik daarbij soms met mensen kruis of zelfs bots. Onvermijdelijk, maar ik ga me niet in bochten wringen. Kan zijn dat er achter mijn rug onaangename dingen gebeuren. Altijd nog beter dan mét mijn rug.
Hou je rug recht
