Gisteren beschuldigde Stan Lenssen me van framing en branding. Framing is het schrijven volgens een stramien, met een aantal vaste vorm- en stijlkenmerken. Framing is een hulpmiddel voor de blogger, zodat er iedere dag weer wat op papier komt. Branding is het resultaat ervan bij de lezer. De schrijver heeft een gedefinieerde kwaliteit; wordt een merk en heeft een format. Stan bedoelde het goed, maar het voelde even als een ernstige aantijging.
Vrije werkers zien zichzelf graag als onafhankelijke denkers. Ongehinderd door collectieven en conventies en verrassend in hun adviezen en hun aanpak. Je kunt ze niet vangen, ringen en in een hokje stoppen. Onvoorspelbaar en inspirerend zijn is een belangrijk element in hun toegevoegde waarde. Aan routines en regels hebben ze een hekel, net als aan formats en frames. Want wie wil er nou voorspelbaar zijn?
Maar beste creatieve, fantasierijke, inventieve en originele vrije werkers van Nederland. Je kunt niet iedere dag een nieuw wiel uitvinden. En al kon je het wel, er is niemand die het bij je koopt. Klanten komen terug op plekken waar ze weten wat ze er vinden. Bij de formules, de formats en de frames die ze houvast geven. Voorspelbaarheid verkoopt.
(En troost je; elke dag verrassend wordt op den duur ook vertrouwd)
Hoe voorspelbaar ben jij?
