“Sorry, maar ik had geen andere keuze, mijn handen waren gebonden, ik stond voor het blok.” Het zal vandaag weer vaak klinken op werkvloeren, in huiskamers en voor microfoons. Machteloosheid die wordt voorgewend om moeilijke beslissingen uit te leggen. Onterecht, want je hebt altijd een andere keuze. Die is pijnlijker misschien, of te risicovol en dus heb je anders gekozen. Maar “je kon niet anders dan dit?” Onzin. En geen excuses.
Onmacht is de makkelijke weg voor wie iets lastigs uit te leggen heeft. Ze ontslaat je van verantwoordelijkheid en maakt van de ander een slachtoffer. Die zal zich teleurgesteld afwenden en op zoek gaan naar nieuwe bondgenoten. Onmacht is geen excuus, je zet jezelf er slechts buitenspel mee.
Als je een moeilijke beslissing moet uitleggen, blijf dan praten over de opties die je had. Over je afwegingen, de voor en tegens, de belangen en de principes, die je gehanteerd hebt. Geef argumenten, weeg ze en verklaar je beslissing als een keuze. Men hoeft het niet met je eens te zijn, maar je blijft zo wel aan zet. En excuses zijn in alle gevallen ongeplaatst.
Niks sorry
