Ik herinner me de kroketten. Die waren niet altijd warm van binnen, meen ik. En iets met de fietsenstalling dat te wensen overliet. Dat waren de meest prangende uitkomsten van het onderzoek. Verder was het allemaal top met de medewerkertevredenheid. De directie haalde opgelucht adem. En op die kroketten werd direct actie ondernomen. Het was 2003.
Het was de tijd van personeelswerving in pretparken. Het gezin in de achtbaan en op de parkeerplaats stond een gloednieuwe leaseauto klaar. Als papa of mama dan nu hier even tekende, dan was de startpremie een extra maandsalaris. En oh ja, de sleuteltjes. Anders nog wensen?
Inmiddels is het een andere tijd. Medewerkertevredenheid heeft plaatsgemaakt voor medewerkerbetrokkenheid. Lijkt op elkaar, maar het is toch echt iets anders. En het is niet alleen de crisis, die voor een andere blik heeft gezorgd. Het is ook een andere kijk op hoe organisaties het verschil maken voor de toekomst, sommige organisaties tenminste. Andere organisaties niet.
Over medewerkerbetrokkenheid schreef ik een column voor managementsite over de hartenklop van organisaties. Aanleiding was het nieuwste onderzoek van Gallup, getiteld “The state of the global workplace”. Om het kort te zeggen; het valt niet mee met de uitkomsten. Of anders gezegd: er is een wereld te winnen voor slimme organisaties. Aanbevelingen; die staan er ook in. En die gaan niet over de fietsenstalling.