“Hoe gaat het nou met je?” Het is zo’n week waarin dat een paar keer aan me is gevraagd. Je moet kennelijk een poos uit de running geweest zijn (zoals ik in mei en juni) om het niet op te vatten als een beleefdheidsfrase. Drie keer deze week dwong iemand me om er serieus over na te denken en dat was eerlijk gezegd niet onaangenaam.

Ik heb naar waarheid geantwoord: “O, eigenlijk wel goed, nogal wisselend van stemming, maar dat neem ik maar gewoon zoals het komt.” Ik ben niet ontevreden met mijn nogal nonchalante gevoel (nonchalant in vergelijking met vroeger). Ik hoop maar dat ik er anderen niet teveel mee erger. Het is geen desinteresse, integendeel . Het hoofd een beetje leeg, dat maakt dat er ruimte is voor anderen en voor andere dingen.

Het is nog steeds lekker om dagelijks even iets te schrijven. Daar had ik jaren eerder mee moeten beginnen. Ik kom bepaald niet tekort aan stof, hooguit aan vaste bezoekers / lezers. Daar doe ik het niet voor, maar het is wel leuk. “Dan moet je maar interessanter schrijven” zegt een stemmetje ergens. Ik doe mijn best. U ziet maar.

herplaatsing van 25 september 2002