Arie en Annelies, Martijn, mevrouw Broekhoven en George, en mijnheer van Kralingen niet te vergeten, het zijn allemaal mensen van vlees en bloed. Net als u en ik vinden ze het fijn om aangesproken te worden met hun naam. Niet de hele tijd, maar zo af en toe. Niks lekkerder dan je naam, met gevoel uitgesproken door iemand anders.
Onvoorstelbaar is het daarom hoe vaak we het gewoon overslaan. Ons communiceren wordt steeds vluchtiger, lijkt het. Of is het alleen maar slordig? Terwijl het niks kost, even beginnen met iemands naam, er mee afsluiten net zo min. Leuk dat we elkaar even spreken Henry, bedankt voor uw duidelijkheid, mevrouw Slotboom. Doet wonderen. Thuis ook trouwens.