Met boosheid moet je zuinig zijn. Voor af en toe een scherpe column of blog kan ergernis krachtige voeding zijn. Ze kan tot prachtige schrijfsels leiden; kwade sprintjes van je pen. Maar boosheid is niet goed voor de lange afstand. Van veel en vaak slijt je motor.
Veel mooier dan ik erover schrijven kan is gedaan door Pascal Mercier in Nachttrein naar Lissabon. De hoofdpersoon in die roman leest een bijzondere beschouwing over het gloeiend gif van de ergernis. Over “hoe dat gif macht over ons geeft aan anderen, onze zachte, nobele en evenwichtige gevoelens vernietigt en ons van onze slaap berooft.” Een tekst om met aandacht te lezen en te herlezen. Wat ik zal blijven doen.
Er zijn twee mogelijkheden om te reageren op alles wat we niet begrijpen. Vanuit ergernis en vanuit verwondering. Beiden geven veel energie, maar die van verwondering is vele malen duurzamer. Verwondering schuurt niet, maar smeert van binnen. Hoe meer des te beter.
Verwondering als smeermiddel
