Mooie reacties op mijn keynote-presentatie over De Vanzelfmanager. Veel uitnodigingen om erover verder te praten ook. Wat opvalt in de eerste feedback is de waardering voor het woordje “stevig”. Het verlangen naar loslaten is groot, maar de behoefte aan vasthouden niet minder.
Iemand stuurde mij gisteren de link naar een interview met professor Amy Edmonson van Harvard University. Haar betoog over Stragies for Learning From Failure onderstreept precies dat dilemma. We weten dat we het meest leren van fouten, maar we willen geen fouten maken. “The blame game” met alle effecten en gevoelens staat ons daarbij in de weg.
Falen en vallen is pijnlijk, daaraan is niet te ontkomen. Schadelijk wordt pas het als het wordt ontkend, verzwegen, genegeerd of afgedaan met represailles. Mijn pleidooi voor “stevig loslaten” is mede geïnspireerd door de oosterse vechtkunsten. Daarbij wordt eerst vallen aangeleerd, net zo lang tot het niet meer zeer doet. En vooral tot het is ontdaan van schaamte.
Het is de essentie van loslaten; van jezelf en van anderen. We moeten eerst leren vallen om te leren.
Stevig loslaten (2)
