Teken even mee; vier kwadranten. De ene as gaat van “geen idee hebben” tot “weten wat er moet gebeuren.” Op de andere as zetten we “doen” en “niets doen”. Zo krijgen we vier mooie hokjes voor de mensen om ons heen. Over minder werden al boeken geschreven.
Om te beginnen hebben we de mensen die a) geen idee hebben en b) niks doen. We noemen ze de onschuldigen. Vervolgens zijn er de mensen die ook geen idee hebben en dat actief in de praktijk brengen. Ondanks hun goede bedoelingen zijn het vaak brokkenpiloten. De derde groep zijn zij die weten wat er moet gebeuren, maar niets ondernemen. Lastige categorie met twee subcategorieën: de luien en de bangen. Tenslotte zijn er nog de mensen die én weten wat er moet gebeuren én dat vervolgens ook doen. Op hen bouwen we onze organisaties, onze bedrijven, onze samenleving. Zij zijn de dragers.
Naast die laatste groep is er nog een selecte buiten-categorie van mensen; ze passen eigenlijk niet in het assenstelsel. Het zijn de mensen die weten wat er moet gebeuren en die “het gedaan weten te krijgen.” Zij zijn de verschilmakers.
Ik zou er een boek over kunnen schrijven, maar ik laat het bij deze blog.