Het gesprek duurde al een uur en ging over de markt, de medewerkers, de regelgeving, de kostprijzen en de concurrentie. Het zat allemaal niet mee en daarom was het tijd voor hulp van buiten. De problemen waren groot (sorry, de uitdagingen) en er werd veel van me verwacht. Ik mocht, nee moest maar aangeven hoe nu verder.
Ik heb gelijk maar gezegd dat het hopeloos was. Dat ik niet verwachtte dat het zou verbeteren. Omdat de omstandigheden niet opeens zouden omslaan. Maar dat er misschien een heel klein lichtpuntje te vinden was, maar alleen voor wie oogkleppen wilde opzetten.
Verandering heeft lak aan omstandigheden. Omstandigheden zullen er altijd zijn; eigengereid en onvoorspelbaar, soms prettig, maar net zo vaak hinderlijk. Verandering maakt zich er niet meer druk over, want heeft wel wat beters te doen. Verandering is oogkleppen op, ver vooruit kijken en één stap tegelijk zetten. Zelf.