“We weten niet of het gaat lukken. En of we er geld mee kunnen verdienen. En hoe. We hebben het niet in detail uitgewerkt, laat staan doorgerekend. Maar we geloven erin en we weten dat het goed is. Ergens voor. Dus gaan we het doen. Doe je mee?”
Het is een mindset. Ik zie steeds vaker hoe ondernemende mensen elkaar vinden op basis van een idee, een paar blauwe ogen en een bierviltje. Maar….. Ik zie ook regelmatig, dat andere ondernemende mensen worstelen met zoveel onbevangenheid, met enthousiasme zonder bezwaren en bedenkingen. Het is een nieuwe tweedeling.
Soms is het nodig om stevig te plussen en minnen. Als de belangen groot zijn en of de risico’s. Op andere momenten is teveel gedenk dodelijk. Voor het idee, voor de energie en voor de kans waarom het ging. Die andere momenten zijn er steeds vaker en komen voort uit een andere manier van in het leven staan, minder belast door geschiedenis, gewoonten en gedoe over geld.
Is de tweedeling een leeftijdsding? Misschien. Het onderneemt nu eenmaal makkelijker met een rugzak over je schouder dan met een hypotheek om je nek. Maar de mentale generatiekloof is belangrijker. Tussen zij die de afgelopen jaren van verandering hebben vooropgelopen en meebewogen, en zij die hebben toegekeken of nog in verzet zitten.
We zijn ondertussen pragmatischer en idealistischer geworden tegelijk. Doe je nog wel mee?
>MAIL BIJ NIEUWE BLOGS<
Het is alsof je mijn ondernemerspad beschrijft. Enne … mijn leeftijd. Zes jaar geleden was ik alleen maar idealistisch. Dat heeft me vooral veel gekost. En toch niet zoveel opgeleverd. Nu ben ik EN idealistisch EN pragmatisch. Het een gaat echt niet zonder het ander. Met je voeten op de grond kun je best met je hoofd in de wolken zijn. Maar het een is wel de voorwaarde voor het ander.
Groet,
Carolien – learned the hard way – Oosterhoff
Zo is het Carolien