Geen feestje of partijtje zonder ¨complimenten trouwens voor je blog¨. Ik sla ze nooit af, maar deze keer vertelde ik dat ik al 2 weken geen stukje meer geschreven had. Het was ze niet opgevallen en eerlijk gezegd heeft er ook niemand gebeld waar hij bleef, mijn nieuwe blogpost. Dat werd een leuke discussie, over het nut en de noodzaak.
¨Als niemand je mist, waarvoor doe je het dan?¨ was de terechte vraag. Ik vertelde hoeveel van mijn werk rechtstreeks of met een omweg tot stand komt door mijn bloggen. ¨Maar kun je dan zomaar een poosje stoppen, zonder dat je business eronder lijdt?¨ Toen kreeg ik de kans om uit te leggen dat mijn bloggen geen verkoop is maar marketing, geen standwerk, maar merkbouw.
De klik-en-koop-nu-knop is alomtegenwoordig op het internet. De marketingblik vernauwt zich tot inspelen op impulsief klantgedrag. Prikkelen, prikkelen, prikkelen. We dreigen daardoor te vergeten, dat onder heel veel klantgedrag besluitvormingsprocessen liggen die echt langer duren dan kijk-eens-hier-en-afrekenen-daar. Besluitvorming die meer met vertrouwen te maken heeft dan met lekkere trek.
De vraag is wat er overblijft van je marketing, als je je call-to-action knop zou verwijderen? Leunt jouw marketing vooral op een gebrek aan impulscontrole van je klanten, of stelt het meer voor?
Ik denk dat hier enkele gradaties in zijn.
De meest irritante komen óp de website te liggen voor nieuwsbrief aanmeldingen en dergelijke. Of als je met je muis naar afsluiten wil komt er een halve pagina aan pop-up waarom je toch zó dom bent om niet in te schrijven.
Als je dat nodig heb zal je content waarschijnlijk wel ondermaats zijn.