De grootste raadsels zitten in de kleinste hoekjes. Ik kwam vanmiddag thuis en op de koelkast zat een plakbriefje waarop stond “koelkast”. Op slag was ik van slag. Was dat voor mij bestemd? Was ik dementerend en was ik dat misschien vergeten? Dat was een te makkelijke oplossing; op de tafel zat nog geen briefje met “tafel” en op het woord “waterkoker” kwam ik uit mezelf ook nog wel. Maar wat was dan wél de betekenis? Dat zoiets dagelijks als een klein herinneringskattebelletje je denkvermogen zo op de proef kan stellen. Elke keer dat ik de keuken passeerde jengelde het gele briefje: “Het is zó simpel, maar je snapt het niet.”
Ik heb zojuist de oplossing gehoord. De koelkast moet nodig worden ontdooid en het briefje is om dat niet te vergeten. “Dat is alles.”
Ik zelf zou ofwel “ontdooien” geschreven hebben op een briefje op de koelkast óf “koelkast” op een memootje op de keukentafel. Heb ik nou iets geleerd? Ja: logica verlamt.