“Een bigamist in Stellingwoude, die zeven maal een ander trouwde, sprak voor ’t gerecht: ik deed het echt, opdat zij zouden van mij houden.”
Voor deze poplimmerick uit een ver verleden was ik geïnspireerd door het lied Je veux l’ amour van Raymond van het Groenewoud. De tekst van de Vlaamse bard over zijn eindeloze zoektocht naar de heilige graal van de liefde is universeel en ontroerend tegelijk. Ze confronteert me met mijn eigen behoefte aan liefde en waardering. En hoe die een rol speelt in wat ik doe.
Een beetje achting en bewondering op zijn tijd, wie van ons kan werkelijk zonder? Geef het royaal aan degenen die het verdienen, op de momenten dát ze het verdienen. En als je aan de ontvangende kant staat: omarm het, geniet ervan, wuif niets weg. Maar voorkom dat je eraan verslaafd raakt; “opdat zij zouden van mij houden”. Niks mis met aardig of leuk gevonden worden, maar goed is altijd nog beter.
Je veux l’amour
