Met de billen bloot is niet het favoriete standje van de meeste organisaties. Toch komt ooit een dag, dat je als manager of woordvoerder het vuur aan de schenen gelegd krijgt, over je vuile was en de boter op het hoofd. En dan verschijn je voor de camera. Bij de toeschouwers wisselen leedvermaak en tenenkrommen elkaar af. Wat je ook doet, verdedigen oogt zwak en aanvallen is niet slim. Kan het niet anders?
“Je fout erkennen en beterschap beloven.” Het is les 1 van de cursus crisiscommunicatie. Maar hoe goed uitgevoerd ook, het blijft met de broek op de hielen en zo wil je niet aangetroffen worden. Kan het niet sterker en met minder reputatieschade? Ja en het heet “donder stelen”.
Recent onderzoek toont aan dat één stap doorslaggevend is, voor de mate waarin organisaties imagoschade lijden als gevolg van misstappen. En die ene stap is zelf naar buiten treden met de narigheid. De eerste zijn, opbiechten op eigen initiatief, zelf met je fouten in het licht komen heeft een aantal voordelen. Openheid betrachten en de regie voeren wint het altijd van verdacht zijn en overvallen worden. Het haalt de angel er uit, voor journalisten en voor publiek. Zo logisch als wat, dat donder stelen.
Organiseren is mensenwerk. Onfeilbaarheid is een mythe. Het domste wat je kunt doen is proberen die mythe overeind te houden. Laat je niet ontmaskeren. Doe het zelf.