De eerste klap is een daalder waard, is het gezegde. Maar is dat wel waar? Na de eerste komen er nog veel meer en als de eerste niet goed was, dan zijn er nog mogelijkheden genoeg om de boel recht te trekken. Denk maar aan een tenniswedstrijd. De laatste paar klappen, dáár zou ik mijn geld op zetten. Ik zou er op trainen als het kon, op die “big points”.

Oliver Burkeman heeft daar een verfrissende kijk op. Hij verwierf faam als auteur met zijn betoog tegen het positiviteitsdenken onder zelf-help-goeroes en hun volgers, zo onstuitbaar in opmars. Het denken dat geluk voortkomt uit een onwrikbare positieve mindset. Het geloof dat wanneer je de gedáchte aan mislukking uitschakelt het succes vanzelf komt. Burkeman durft zelfs het tegengestelde te beweren, nl. dat er ook een negatieve weg is naar resultaat.

The Negative Path to Happiness and Success (video) is pracht van een betoog. Met als kerngedachte de gevaarlijke “vlucht naar voren”, die kan ontstaan als de zelfopgelegde druk om te winnen te groot is. Het komt voor bij bergbeklimmers 100 meter onder de top en bij tennissers in de tiebreak. De ondragelijke onzekerheid van het moment. De over-ijver om te scoren. Het teveel aan risco dat dan genomen wordt….

Kijk de video en laat je inspireren door Burkeman. Hij pleit voor meer “gewoon maar doen wat moet”, zonder veel getob over de juiste mindset en je positieve energie. “Je kunt dingen ook gewoon uitvoeren, zónder dat je ervoor in de juiste stemming bent”. De les voor tennissers en andere sporters moet zijn om ook op matchpoint in je taak te blijven. Jezelf concentreren op de uitvoering en niet op de winst. En als je de uitvoering goed beheerst, dan heb je geen haast. Dan mag het doorgaan zolang als nodig is. All in the game.

>MAIL BIJ NIEUWE BLOGS<