De helderziende baas is een bekend verschijnsel. Wie maakt het niet ooit mee? Dat er in een rapport van zestien kantjes één foutje zit in bijlage zes? En uitgerekend de baas (m/v) heeft het genoteerd. Of: je hebt vijf opties onderzocht en dan suggereert hij zomaar een zesde en nog heel logische ook natuurlijk. Of: je hebt met je team uren voorbereid en dan heeft hij een cruciale vraag, waarop je geen antwoord hebt. Hij komt binnen en legt binnen drie minuten de vinger op een zere plek. Niemand heeft de dingen zo snel in de smiezen als hij. En bij het weggaan wijst hij nog even op die ene kapotte plafondlamp. “Maak dat even in orde.” Jullie hadden het nog niet opgemerkt.
Bazen zijn vaak ondernemers en die kijken anders naar de dingen. (Lees ook mijn blog van gisteren, over dingen die niemand doet.) En ze kijken met verschillende ogen naar hetzelfde.
Allereerst kijken ze als deskundige natuurlijk. Door ervaring weten ze wat wel en wat niet belangrijk is. En vooral waar het fout kán gaan, maar niet mág gaan. Hele stukken slaan ze over; niet belangrijk. Maar net dat cruciale ene dingetje, dat pakken ze. Dat is het insider-oog van de baas/ondernemer.
De tweede manier van kijken van ondernemers is met het oog van de outsider. Het is de onbevooroordeelde blik van de eerste indruk en van een klant. Nieuwsgierig en ongehinderd door kennis zien ze dingen waarvoor de rest inmiddels blind is. Het is allemaal heel logisch, maar je moet het wel eerst zien.
Tenslotte kijken ze met het oog van de stakeholder. Dat is het oog van eigen aandeel en eigen verantwoordelijkheid; het belangrijkste oog van de drie. Het insideroog hebben ze goed ontwikkeld, het outsideroog degelijk onderhouden. Maar het oog van de stakeholder is het oog waarmee ze het verschil maken. Altijd wijd open.