Fantastische wetenschap; die van de spiegelneuronen. Bewijs voor de besmettelijkheid van gedrag en emoties tussen mensen. We wisten het natuurlijk wel, lang voor de wetenschap er zich mee ging bezig houden, dat er tussen mensen meer dingen gebeuren zónder dan mét woorden. Maar dat je die interactie kunt aanwijzen in onze hersenen, daar word je wel even stil van.
Wat een mogelijkheden geeft dat en wat een verantwoordelijkheid. Als we nog beter gaan begrijpen, dat ons handelen de ander prikkelt tot vergelijkbaar handelen, dat onze stemming de toon kan zetten voor de mensen om ons heen. Waar is het einde, als onze aandachtigheid tot aandacht leidt bij de ander, ons begrip tot begrip, respect tot respect en liefde tot liefde? Waar als we inzien, wat onze irritatie doet met anderen, ons korte lontje, onze botheid, onze kritiek, ons negeren?
We zijn onvoorstelbaar machtig, ieder op onze eigen vierkante meter. Nog veel meer dan we al “wisten”, zijn we in staat onze omgeving en onze relaties mooi te maken. Woorden hoeven we er niet aan te verspillen. Het gaat om wat je doet, hoe je kijkt, ademt, beweegt, lacht, aanraakt, klinkt. Je kunt het helemaal geven zoals jij het krijgen wilt.